Rozdział 5

Po południu poszliśmy na trening. Weszliśmy do Poznałam wtedy kolegów Maćka. Przedstawiał mi ich po kolei .

-To Krzysiek.

-Hejj. Mów mi Titus.

-Oki.

-To Dawid

-Siemma – rzucił szybko bo widać było że Maciek mu przeszkadza – grał na konsoli, a razem z nim Piotrek więc też się nie popisał.

- Tamten to Piotrek.

-No to ja.

- A ten tutaj to... - nie zdążył skończyć, bo mu przerwał.

-Jestem Kamil – jako jedyny wstał z krzesła, podszedł i ucałował moją dłoń. Od razu wiedziałam, że będzie z niego wspaniały przyjaciel.

- Cześć – odpowiedziałam nieśmiale.

- Ej ej nie zapędzaj się za daleko.

- Spokojnie Maciuś, chyba pamiętasz , że mam żonę. Ojj widzę, że nowa koleżanka ostro namieszała ci w twojej główce.

Uśmiechnęłam się na te słowa.

-Wcale nie jestem zazdrosny.!

-Ja nic takiego nie powiedziałem to ty to wywnioskowałeś.

Maciek zauważył że sam się wkopał, więc dalej nie brnął już w ten temat.

Wtem do pomieszczenia wszedł ich trener Łukasz Kruczek.

- Chłopaki czas na trening... Oooo widzę mamy gościa. Cześć jestem Łukasz.

- Dzień dobry.

-Nie mów tak do mnie. Po prostu cześć. Nie chcę się czuć przy was staro, a i mów mi Łukasz. Ok ?

- Dobrze. Proszę p.... Yyyyy Łukasz.

-Nooo. Chodźcie.

- Zaraz przyjdę tylko zaprowadzę Tosię pod skocznię. Ok?

-Spoko. - odpowiedział.

Gdy podeszliśmy tam zobaczyłam jakąś nieznaną mi dotąd dziewczyna.

-Hej – rzuciła do nas.

-Cześć – odpowiedział zaraz Maciek.

-Hej – dodałam.

Widać było, że Maciuś ją bardzo dobrze zna.

- Tosia to jest Ewa. Ewa to jest Tosia – przedstawił nas sobie- zostawię was same, bo muszę biec na górę. - mówiąc to dał mi buziaka.

-Ok. - odpowiedziałyśmy.

-Ale ty dzisiaj dużo nowych osób poznałaś. - rzucił chyba bardziej do siebie niż do nas.

Stałyśmy nieruchomo. Po chwili Ewa przerwała niezręczną ciszę.

-Jestem żoną Kamila.

- Tak krótko go znam, bo zaledwie 2 minuty, a już zdążyłam o tobie usłyszeć. Musi cię bardzo kochać .

-Taaak. Z pewnością...

Zobaczyłam jak po policzku spływa jej łza.

- Co się stało? - spytałam.

-Wszystko zepsułam...

-Tzn?

-Powiedziałam mu, że ma zrezygnować ze skoków, bo ja nie mam zamiaru czekać zawsze na niego w domu, a w dodatku jeszcze, że chyba to była pomyłka, że tak szybko się pobraliśmy.

Teraz sobie przypomniałam minę Kamil jak weszłam do pokoju, zanim jeszcze mnie zobaczył. Był jakiś taki nie wyraźny było widać, że myślami na pewno nie jest z chłopakami.

- Na pewno da się wszystko naprawić.

-Nie wiem tego, ale mam nadzieję, że tak.

- Dlatego tu jesteś?

-Tak. Bardzo go kocham i nie chcę tego zepsuć. Jeśli będzie trzeba pojadę za nim na koniec świata.

-Ooooo słodko.

Nic nie odpowiedziała tylko się uśmiechnęła, żeby po chwili zapytać :

- A ty z Maćkiem jesteście parą?

- Chyba taaak.

- Ślicznie razem wyglądacie.

- Dzięki...heh... O spójrz – pokazałam ręką na belkę startową, na której właśnie zasiadał Titus.

- Zaczyna się.

-Taaaa.

Więcej już nie rozmawiałyśmy. Byłam zajęta myśleniem o tym co powiedziła :„Ślicznie razem wyglądacie” , ciekawe jak długo ze sobą wytrzymamy, czy my kochamy się tak jak oni?

Były to pytania, na które w tej chwili nie umiałam odpowiedzieć. Nagle poczułam coś na policzku. Odskoczyłam gwałtownie. Okazało się, że był to mój ukochany Maciek. Nawet nie widziałam jak skacze.

- Widziałaś ? Masakra, jutro będzie lepiej.

- Na pewno – wcale nie miałam zamiaru się przyznać, że tego nie widziłam.

Wtedy do Ewy podszedł Kamil.

- Co ty tu robisz?

- Kamil przepraszam cię za to co powiedziałam. Wcale tego nie chciałam. Mówiłam to pod wpływem emocjii. Wybaczysz mi??

- Ciii już nic nie mów . Rozumiem, że to dla ciebie jest trudne. Damy sobie radę – mówiąc to pocałował ją.

Kamil skakał ostatni, więc zaproponował abyśmy wracali już do centrum. Wszyscy się zgodzili.

W centrum nie spędziliśmy dużo czasu, moje kochanie szybko się przebrało i zaczęliśmy się zbierać do domu.