Rozdział 7 

Po zarobieniu zakupów Bartek wziął mnie na barana.

-Daj spokój, nie chcę cię obciążać!

-Niee, ja ci to zrobiłem, dlatego jak zaniesiesz zakupy do domu to od razu idziemy do lekarza, a właściwie ja ide, a ciebie niosę. Hahahah

- Oszalałeś, jeszcze Maciek nas zobaczy!

- Jaki Maciek ? - no tak przecież o nim nie wiedział, znaliśmy się dopiero jakieś 2 godziny.

- Mój chłopak.... - poczułam jak przechodzą przez jego ciało dreszcze.

- Jeśli ci pomogę, to od razu będzie znaczyło, że jest coś między nami. Przecież to będzie zwykła przyjacielska pomoc – zależało mu na tym, więc się zgodziłam.

- No ok.

Zauważyłam że na jego twarzy pojawił się dość duży banan.

Szliśmy tak i szliśmy .

- To gdzie teraz? - w pewnym momencie odezwał się.

- Co ? Co? - tak mi było wygodnie na jego plecach że powoli zasypiałam.

- Oj, widzę, że ci tam wygodnie. Obudziłem cię?

- Nie, nie. A o co pytałeś?

- Hahhaha. Gdzie teraz ?

- Aaaa. Mieszkam tam za tym domem – powiedziałam wskazując na moje mieszkanie.

- Oooo już nie daleko.

-Jesteśmy na miejscu. Co ty robisz? - zapytał.

Byłam zdziwiona tym pytanie. Chyba normalne,że do domu mnie nie zaniesie.

- Nawet nie próbuj schodzić. Zanoszę cię do domu, zostawiamy zakupy i idziemy do lekarza.

-Ale...

- Nawet nie ma mowy.

***

Całej tej sytuacji ze swojego okna przyglądał się Maciek.

***

Lekarz powiedział, że niestety to jednak skręcenie. I jak ja teraz pójdę z Maćkiem na zawody, czy na trening ? Przecież się załamie nie widząc go całe dnie.

- O czym tak myślisz ? - spytał Bartek.

- O wszystkim.

- Czyli??

- No np. jak teraz pójdę z Maćkiem na trening, czy zawody ??

- Aaaa

Bartek był dla mnie kolegą, mimo to że znałam go zaledwie nie cały dzień. Miałam nadzieję, że i ja będę dla niego tylko koleżanką. Jednak się myliłam. Nie dawał za wygraną.

- Nie musisz ja chętnie z tobą posiedzę w domu.

- Bartek wydaje mi się, że źle odbierasz moje sygnały.

- Hmm?

- Chodzi o to, że dla mnie jesteś tylko i wyłącznie przyjacielem . Kocham Maćka i tylko jego.

- Spokojnie. Ja też mam dziewczynę.

Zrobiłam się czerwona jak burak. Jak mogłam pomyśleć, że on coś do mnie?

- Ale się wygłupiłam.

- Nie czemu może to ja dawałem złe znaki .

- Możemy o tym zapomnieć ?

- No ba.

- Dzięki.

-Dobra to teraz gdzie idziemy ??

- Mógłbyś mnie odprowadzić do domu?

- Ależ oczywiście moja pani. Hahahaha

I zaczęliśmy się śmiać.

Bartek odstawił mnie na miejsce. Zapytałam go czy nie chciałby wejść na herbatę, ale on powiedział że dziękuje ale musi wracać do domu .

Od razu po powrocie zadzwoniłam do Maćka.

- Heej. Wpadniesz do mnie?

- Cześć. Jest już późno, a muszę się wyspać. Jutro są przecież kwalifikacje, więc nie.

Wtedy spojrzałam na zegarek była już 22:30. Przez Bartka straciłam poczucie czasu.

- Szkoda... a może jutro wieczorkiem ?

- Nie sądzę .

- Coś się stało ?

- Niby czemu?

-Tak jakoś dziwnie ze mną rozmawiasz.

-Nie jestem po prostu zmęczony.

- A to ci nie przeszkadzam. Śpij dobrze kochanie. Całuski.

- Pa

Zauważyłam że Maciek nie rozmawiał ze mną tak jak zawsze. Był jakiś taki oschły. Nie miałam pojęcia o co mu chodzi. Wzięłam szybko prysznic i przebrałam się w piżamę. Położyłam się do łóżka i zmęczona całym dniem natychmiast zasnęłam.

_____________________________________________________________________________

Dawno mnie nie było, myślałam , że nikt tego w ogóle nie czyta ^^ 

Jeśli już tu jesteście zostawcie po sobie ślad w postaci komentarza <3

Nasi ukochani 3-gimnazjaliści piszą przez kolejne trzy dni testy - życzę Wam powodzenia ! ;*

Następny rozdział prawdopodobnie jutro ;d