Rozdział 6 

Po powrocie do domu poszłam do łazienki i wzięłam dłuuuugą kąpiel. Miałam już dość tak szybkiego tępa jakie nabrało moje życie. Dziś tu, jutro tam. Chcę jutro po prostu zostać w domu.

Cały dzień się wylegiwać w łóżku. Bez nikogo, no nie licząc Maćka.

Po wyjściu z wanny przebrałam się w piżamę i położyłam do łóżka, nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

Rano o godzinie 10 dostałam sms :

-Czekam na dole. Wstawaj. Maciek.

O nie ja dzisiaj nigdzie nie idę, tak jak mówiłam zostaję w domu.

-Maciek ja nie mam na nic ochoty. - odpisałam.

-Ok.

Ok i tyle. Nic nie napisze, nie zapyta się dlaczego? Wiem przecież, że to ja napisałam, że nie mam ochoty, ale czemu on nie chciał znać tego powodu?

Nagle coś zaczęło pukać w okno. Podeszłam i zobaczyłam nikogo innego tylko Maćka.

- Co ty tu robisz? -spytałam.

- Nie masz ochoty wyjść to przyszedłem do ciebie. Co nie cieszysz się?

- Cieszę, ale nie mogłeś wejść jak normalny człowiek – drzwiami?

-Chyba zauważyłaś, że nie jestem normalny...hahahah... A tak na serio to stwierdziłem, że tak będzie oryginalniej.

-Taaa oryginalniej...

- No to co robimy ?

-Myślałam, że poleżę cały dzień w łóżku, bo jestem już zmęczona późnymi powrotami do domu.

- Ok.

- Ale co ok?

- Zostaję razem z tobą.

- Nie daj spokój. Nie możesz , masz dzisiaj trening.

-Nic się nie stanie jak opuszczę tam jeden czy dwa.

- Ależ stanie się. Nie chcę nawet o tym słyszeć.

-No dobra.

Uwielbiałam jak się złościł i wiedział, że i tak nic nie wskóra.

- No to idę.

-Odprowadzę cię – i zeszłam razem z nim na dół.

-Paa

-Paa – odpowiedziałam.

-Mamo ja będę dzisiaj prawdopodobnie cały dzień w domu, jakbyś coś chciała to jestem u siebie.

- Ok.

I wróciłam na górę. W nowym domu o tyle było lepiej, że miałam w pokoju telewizor i nie musiałam siedzieć salonie.

Leżałam i skakałam po kanałach. W telewizji nie było nic ciekawego.

Nagle z rozmyślań wyrwało mnie wołanie mamy:

-Tosia chodź tutaj.

-Już, chwila.

- Co mamo?

-Mam prośbę czy mogłabyś skoczyć do sklepu ?

-Spoko, a co mam kupić?

-Kup … yyy napiszę ci na kartce.

- Ok. Tylko pójdę się ubrać.

Mama zaczęła szukać kartki i długopisu, a ja pobiegłam się szybko ubrać, bo im szybciej pójdę tym szybciej wrócę, tym szybciej położę się z powrotem w łóżku.

Mama dała mi kartkę i pospiesznie ruszyłam w stronę sklepu. Dzisiejszej nocy napadało sporo śniegu. Już powoli się do tego przyzwyczajałam.

Idę i idę, a tu nagle BUM!!! Jakiś chłopak wbiegł prosto na mnie. Upadłam na ziemię. Zaczęłam się podnosić, ale nic z tego chyba skręciłam sobie kostkę. Kurcze!!

-Ja..ja... przepraszam....nie chciałem.... - zaczął mnie przepraszać.

-Nic się nie stało. Tylko miło by było gdybyś pomógł mi wstać.

-Oczywiście już.

Chwycił mnie pod pachami i podniósł do góry, swoją drogą to musiał być bardzo silny, bo zrobił to bez żadnego problemu, a ja nie jestem znowu wcale taka chuda.

-Stoisz?

-Chyba tak – puścił mnie i kolejne BAM! Znowu upadłam na ziemię.

- Raczej nie dasz rady dojść do domu o własnych siłach.

- Raczej nie pomóż mi wejść do sklepu, zrobię zakupy i zadzwonię po mamę. Dam sobie już radę . Dzięki.

-O nie. Nie ma mowy, to przeze mnie prawdopodobnie skręciłaś kostkę. Teraz moim obowiązkiem jest ci pomóc.

-No dobrze, jak chcesz, ale najpierw powiedz mi jak mam się do ciebie zwracać mój sługo – i zaczęłam się śmiać, a on razem ze mną. Nie mogę ukrywać, że miał naprawdę śliczny uśmiech.

- Mów mi Bartek.

- O jak ładnie. Ja jestem Tosia.

- O jak ślicznie...hahahah...

-No dobra mój nowy sługo pomóż mi się dostać do sklepu.

-Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, pani – oboje wybuchliśmy śmiechem.